Rate this post

Kryzys, który zaczął się w 1873 r. w wielu krajach świata, odbił się również i na życiu Kanady, osłabiając propagowaną przez Macdonalda ideę integracji gospodarczej Dominium. Lata depresji dotknęły szczególnie prowincje morskie, nie posiadające większego przemysłu i nie korzystające wobec tego ze skutków taryf celnych. Wobec upadku handlu atlantyckiego prowincje morskie nie czerpały większych korzyści z wymiany Kanady z Europą oraz Indiami Zachodnimi, nie rozwijał się też tam w tym czasie przemysł stoczniowy. W tej sytuacji trzy morskie prowincje Kanady: Nowa Szkocja, Nowy Brunszwik i Wyspa Księcia Edwarda, bardzo krytycznie odniosły się do polityki celnej Macdonalda, zarzucając mu, że faworyzował przemysłowe prowincje centralne kosztem morskich. Nie brak tam nawet było głosów antyfederacyjnych, nawoływań do separatyzmu. W 1886 r. liberalny rząd Nowej Szkocji rozważał nawet możliwość wystąpienia z Dominium. Żadne praktyczne posunięcia nie zostały jednak w tym kierunku podjęte. Tendencje partykularne istniały zresztą nie tylko na wschodzie, ale i na zachodzie. Manitoba wysuwała różne zastrzeżenia przeciwko wysokim kosztom eksploatacji kolei Canadian Pacific. Krytycznie też odnosiła się do narzuconej jej zasady, oddającej ziemie publiczne prowincji do dyspozycji rządu federalnego.