Wojna secesyjna z lat 1861 — 1865 wywołała w Kanadzie zainteresowanie i określony stosunek do wydarzeń amerykańskich tego okresu. Obok sympatii dla abolicyjnych haseł Północy zaznaczyły się w Brytyjskiej Ameryce Północnej obawy konfliktu ze Stanami Zjednoczonymi. Istniały przypuszczenia, że podobnie jak w 1812 r., tak i tym razem Amerykanie będą usiłowali zaatakować terytoria kanadyjskie, nie posiadające tym razem żadnych możliwości odparcia ataku. Dodajmy, że w Anglii nastawienie antyamerykańskie wyrażało się m. in. w przekonaniu, iż Stany Zjednoczone załamią się w wyniku wojny secesyjnej, że Południe oddzieli się jako odrębne państwo. Z drugiej strony wyrażane przez Londyn poparcie dla Południa wywoływało wrogie antybrytyjskie nastroje w stanach północnych USA, mówiono o represjach przeciwko Wielkiej Brytanii i o Kanadzie jako najbardziej nadającemu się do ataku terytorium brytyjskim. Tego rodzaju pogłoski i przewidywania wywoływały napięcie w Brytyjskiej Ameryce Północnej. Od czasu wojny z 1812 r. i pokoju z 1815 r. stosunki amerykańsko-kanadyjskie były na ogół poprawne, chociaż dochodziło nieraz do zatargów i sporów granicznych, jak w 1838 oraz 1846 r. (sprawa Oregonu). Napięcia we wzajemnych stosunkach trwały w okresie wojny secesyjnej i nie ustąpiły po zakończeniu walk w 1865 r.